''Hilarische poppen in zwarte komedie over hebzucht en bankiers''

Door Mark Rietman
Poppen in het theater. Ze fascineren mij. De zielloze pop, dode materie, onder de bezielende handen van zijn of haar bespeler tot leven gewekt. Het is altijd een magisch moment. Om-dat er iets onmogelijks gebeurt. Een wonder. Omdat, heel even, de dood overwonnen lijkt te worden. Met veel plezier ging ik daarom naar de nieuwe voorstelling van acteur, verteller en poppen-speler Fred Delfgaauw, De Verteller. Hij liet zich inspireren door het toneelstuk Volpone van Ben Jonson, een tijdgenoot van Shakespeare. Die schreef een zwarte komedie over hebzucht, bankiers, liefde en de dood. „What else is new?”, moet Delfgaauw gedacht hebben toen hij dit stuk koos. Delfgaauw vertelt het verhaal vanuit de herinnering. Mosca, de dienaar van de puissant rijke bankier Volpone, probeert in een soort koortsdroom te achterhalen wat er mis ging tijdens het decadente werk van zijn baas. In dit spel van hebzucht, lege harten en getraumatiseerde ego’s vond uiteindelijk iedereen de dood. Komedie of tragedie? That’s the question. De voorstelling begint intiem, intens en serieus. Heel zorgvuldig bouwen Delfgaauw, de drie actrices en niet te vergeten de poppen de vertelling op. In eerste instantie verlangt de ge-kozen structuur, die herinnering, wat veel uitleg en daardoor vertelkunst. Maar gaandeweg wint de verbeelding terrein, door het mooie, intelligente en soms hilarische gebruik van de poppen. Des te meer als de makers spelen met de dubbelheid tussen acteur en pop. ‘Speel je spel’ wordt dan een soort mantra in deze voorstelling vol spel in spel in spel. Bijvoorbeeld als de actrice die de hoer speelt, zelf de pop bespeelt die de geile bankier verbeeldt die valt voor de ‘gespeelde’ verleidingen van de hoer, die zichzelf weer meer een courtisane vindt, en dat goed speelt. Begrijpt u? Ik zag een gedetailleerde, knap uitgedachte voorstelling. Met soms misschien iets te veel na-druk op de morele veroordeling, en daarmee op de tragedie. Maar daar speelt vast mijn blik op de menselijke driften mij parten. Alles is komedie, zou ik zeggen. De spelers hanteren daar-entegen ongelooflijk mooi alle aspecten van dit spel. Ze blazen de prachtige poppen bezield nieuw leven in en deden mij weer even geloven dat er meer is tussen hemel en aarde. Een wonder.

Om jouw bezoek aan onze website nóg makkelijker en persoonlijker te maken zetten we cookies (en daarmee vergelijkbare technieken) in. Met deze cookies kunnen wij en derde partijen informatie over jou verzamelen en jouw internetgedrag binnen (en mogelijk ook buiten) onze website volgen. Met deze informatie passen wij en derde partijen content of advertenties aan jouw interesses en profiel aan. Daarnaast is het dankzij cookies mogelijk informatie te delen via social media. Lees hier meer over in onze Privacy- en cookieverklaring.